Norveç’te yaşayan Filistinli yazar, çevirmen Rana Issa’nın, şiiri başlı başına bir direniş aracı olarak gören yaklaşımla diyalog halinde, 1940’lardan ve Nekbe günlerinden 1970’lere ve bugüne kadar uzanan bir süreçte Filistin topraklarında yaşayan şairlerin yazdığı şiirlerden yaptığı kişisel bir seçki.
“Filistinli kadın yazarların romanlarını okurken bilinmeyen bir tarihin ve bitmeyen bir zulmün ağırlığı altında kalan edebiyatın kendi imkânlarını yaratma yollarını not etmeye çalıştım...”
“Remi Kanazi şiirinin öfkeli sesi okuru lafı hiç dolandırmadan taraf olmaya çağırıyor. Bu çağrıda en başta bir riya dökümü talebi var.”
“Said, Filistinlilerin bir halk olarak geleceğinin Siyonist korkulara ipotek edilmesinin bir 'felaket' olduğunu 1979’da yazmıştı. Bugün değişen şiddetin boyutu, kendisi değil.”
“Ghalyini’ye göre Filistin bilimkurgusunun ayırt edici bir başka özelliği de farklı mülteci toplulukları ya da farklı kuşaktan mülteciler arasındaki kültürel bağlantısızlıkları odağına almasıdır ve bilimkurgu alternatif gerçeklikler üzerinden bu meseleyi araştırmak için şaşırtıcı imkânlar sunmaktadır.”
“İlk romanında unutulmuş bir geçmişi yeniden kuran Hammad, ikincisinde Hamlet için güncel bir sahne inşa etmeye çalışıyor…”
“Çocukluğunda maruz kaldığı Nekbe esnasında tecrübe ettiği yerinden edilme ve şiddet, Kanafani’nin hem politik angajmanının hem de edebi eserlerinin kurucu unsurudur. Sürgün ve toprak kaybının meydana getirdiği kolektif travmayla direniş umudu Kanafani edebiyatında yan yana vücut bulur.”
