17 Ekim 2024
Laura Noakes’un yazdığı, Flavia Sorrentino’nun illüstrasyonlarıyla zenginleştirdiği Talihsiz Cosima, “toplumdan ayrı tutulması gereken”, “engelli” veya “farklı” çocukların gönderildiği bir evde yaşamaya çalışan kız çocuklarının tamamen kendi çabalarıyla kendi hayatlarını yeniden inşa etmelerinin hikâyesini anlatıyor.
Laura Noakes çocuk yaştan itibaren kitaplarla iç içe geçen bir yaşam sürmüş. Öğrenme hevesiyle üç üniversitenin diplomasını duvarına asmış. 2021 yılında da Yasal Tarih teziyle doktora derecesini almış. Noakes’un yazdığı ilk kitap, Talihsiz Cosima kısa süre önce Genç Timaş Yayınları’ndan Ömer Anlatan çevirisiyle yayımlandı. Flavia Sorrentino’nun illüstrasyonlarıyla zenginleşen kitap, “toplumdan ayrı tutulması gereken”, “engelli” veya “farklı” çocukların gönderildiği bir evde yaşamaya çalışan kız çocuklarının tamamen kendi çabalarıyla kendi hayatlarını yeniden inşa etmelerinin hikâyesini anlatıyor.
Kitabın ana karakteri Cosima, kısaca Cos, eklemlerindeki sorun nedeniyle zar zor hareket edebilen, bazen koltuk değnekleri, bazen de tekerlekli sandalye kullanmak zorunda olan, gençliğinin arifesinde bir kızdır. En yakın arkadaşları Pearl, Mary ve Diya ile cehennemî bir yer olan, “Talihsiz Kızlar Evi” adını verdikleri yetimhaneden bozma bir evde, günlerini “patronları” Bay ve Bayan Stain kardeşlerin onlara verdikleri ipleri çözüp yulaf lapasına talim ederek geçirmektedir. Bir şekilde “Talihsiz Kızlar Evi”ne gelen çocuklar, “farklılıkları” sebebiyle tabiri caizse esir tutulmaktadır. Gelenleri gidenleri yoktur. Belki bir aileleri veya akrabaları vardır ama telefon dahi açacakları, onlara telefon açıp hal hatır soracak birileri dahi yoktur. Kendi aralarında, “ellerinden geldiğince” ufak yaramazlıklar yaparak ıslahevinden bozma bu yerde bir eğlence yaratırlar. Buradaki çocuklar isimleriyle değil, Bay ve Bayan Stain’in kendilerine verdikleri numaralarla anılırlar. Ancak Cos’un durumu daha vahimdir. Zira onun bir ailesi yoktur. Onu buraya kimin getirdiğini bilen de yoktur.
“Talihsiz Kızlar Evi”nde zaman böyle geçip giderken, bir gün dört kafadar mutfaktan pasta çalma planını hayata geçirmeye çalışırken, Cos kendini evdeki kızlar hakkındaki bilgilerin saklı olduğu bir odada bulur. Burada herkesin ne zaman, kim tarafından, neyle, nasıl bu eve getirildiğine dair bilgiler mevcuttur, ancak sadece Cos’a ait dosyada yazanlar okunamayacak derecede deforme olmuştur. Bu işte bir bit yeniği olduğunu düşünen Cos, masada “Yıldız Elmaslı Taç, İmparatorluk Sergisi”nde manşeti olan bir gazeteyi “araklayıp” odasına döner. Gazeteler çocuklar için önemlidir. Zira dış dünyayla hiçbir bağları olmadığı için, orada ne olup bittiğini ellerine geçirebildikleri gazeteler vasıtasıyla öğrenirler.
Tam da gazetenin manşetten verdiği “İmparatorluk Sergisi” haberinin üzerine, “Talihsiz Kızlar Evi”ni gizemli bir adam ziyaret eder. Bayan Stain’le yaptıkları konuşmaya kulak misafiri olan Cos, Pearl, Mary ve Diya, adamın Bayan Stain’den 20 çocuk istediğini duyarlar. Bayan Stain bunun imkânsız olduğunu söyler, bu çocukların “dışarıdaki” insanların onları görmemesi gerektiği için burada olduğundan bahseder. Ancak adam yüklü bir ödeme karşılığında kızları istediğini yineler. Bayan Stain gibi çocukların da koskoca “İmparatorluk Sergisi”nde ne yapacaklarına dair bir fikirleri yoktur. “Onlar” insan içine sadece Bayan Stain’in zengin kadınları ağırladığı çay toplantılarında hizmet etmek için çıkarlar. Cos bu işte bir bit yeniği olduğunu düşünmektedir.
Bunun üzerine bir plan yapan dört kafadar ve Cos’un tesadüfen tanıştığı “masum” hırsız Miles ile kendini mühendis olarak tanıtan ve yaptığı bir icadın “İmparatorluk Sergisi”nde sergileneceğini söyleyen Aggie, “Talihsiz Kızlar Evi”nin karanlık dehlizlerinde, Bay ve Bayan Stain’in ne işler çevirmiş olabileceğini bulmak için harekete geçerler. Elde ettikleri bilgiler doğrultusunda, o gün Bayan Stain’le konuşmaya gelen gizemli adamın isminin Fitzroy olduğunu ve bir “enstitüde” sözde bilimsel deneysel yaparak Cos gibi çocukları ve diğer tüm “engellileri” rahatsızlıklarından kurtaracağını öğrenirler, ayrıca artık dünya üzerinde fiziksel veya zihinsel hiçbir engelli insanın kalmayacağına dair kanıtlara ulaşırlar. Jetonları o zaman düşen Cos ve arkadaşları, Fitzroy’un insan vücudunda ölümcül tehlikesi olan ilaçları ahaliye yutturmak için “İmparatorluk Sergisi”nde yapacağı gövde gösterisinde denek olarak kullanmak için 20 çocuğu istediğini anlarlar. Zira eğer Fitzroy bu şovunu elit insanlara sunmayı başarabilirse çok büyük bir paranın üzerine konacaktır. Ancak Cos ve arkadaşları bunu engellemek için daha tehlikeli bir plan yaparak Fitzroy’un, Bay ve Bayan Stain’in oyunun bozmakta kararlıdırlar.
Kendisi de Cos gibi hipermobilite hastalığından mustarip Laura Noakes, Talihsiz Cosimo’da her şeyden evvel muazzam bir dostluk öyküsü kuruyor. En ufak bir şeyde birbirine destek olan, omuz veren Cos, Pearl, Mary ve Diya, gerçek arkadaşlığın en kötü zamanlarda ortaya çıktığı “mitini” hayata geçirerek, her anlarında birbirlerinin yanında olup tüm zorluklara “ya hep beraber ya hiçbirimiz” diyerek göğüs geriyorlar. Bunun dışında Noakes’un “Talihsiz Kızlar Evi” üzerine inşa ettiği ve son sayfasına kadar ne temposu ne de merak unsuru düşmeyen kitap katman katman açılarak okuru her sayfasında içine çekmeyi başarıyor. İnsanın yaşı, fiziksel, zihinsel, maddi, manevi durumu ne olursa olsun mücadele etmeyi elden bırakmamasını salık veren Talihsiz Cosima’nın Britanya özelinde yetişkinlere verdiği mesajlar da yazarın cesareti için ayrı ilgiyi hak ediyor.