DOSYA
“Kimsenin kimseyi anlamadığı doğru Nezo”
Bilge Karasu: Yazmak Nezo. Pazar yahut Pazartesi günü söylediklerini hatırlıyorum. Yazmak bir ihtiyaç değil. Hava, su cinsinden bir şey? Onlar bulunmadıkça ihtiyaç oluyor gene.
ÇAVLANIN İÇİNDE SESSİZCE: NEZİHE MERİÇ
DOSYA
Çavlanın ortasında bir yerde…
Çok zaman hep aynı sükût! İnsan şüpheleniyor, yoksa Nezihe Meriç'i unuttuk mu? Eh “okurları” değilse bile birilerinin unuttuğu, hatta aslında hiç bilmediği ortada…
DOSYA
Nezihe Meriç'le…
Sonunda arıyorum. İki üç çalıştan sonra açılıyor telefon; bir ses, efendim diyor. O olacağını düşünmüyorum. Hem umduğumdan, tasarladığımdan genç bir ses, hem de koskoca yazarın hemen telefona çıkmasını beklemiyorum galiba...
DOSYA
"O kadar çok gülerdik ki gözlerimizden yaş gelirdi"
2008 yılında gerçekleştirilen "Edebiyattan Hayata Nezihe Meriç" etkinliğinde, Aslı Şengil Buico annesini anlatır ve Meriç'in torunu Rita'nın kaleminden anneannesi için bir öyküyü de konuklarla paylaşır...
DOSYA
Nezihe Meriç'in öyküleri: Yeni hamura yeni tekne
Nezihe Meriç'in içleri daralan kadınlarının sorunları köye, taşraya dönmekle sınırlı değildir. Onların sıkıntıları, sorunları şehirdeyken de kendilerini “eski teknede” hissetmeye başlamalarıyla artmıştır.
DOSYA
Alacaceren'den yola çıkarak: Bir Nezihe Meriç evreni
“Ben kendim için, güzel balkonlar biriktiririm. Sevilen balkonlardır bunlar. Kendi kendime ‘Ben bir ustayım' diyorum. ‘Güzel balkon seçme, güzel balkon biriktirme ustası!'”
DOSYA
Bozbulanık'tan Korsan Çıkmaz'ına Nezihe Meriç
Kurmaca metinlerinde kendine has bir cesaret, bir meydan okuma, ironi; hatta kimi vakit biraz sinik, biraz bıkkın bir gülümseme mevcuttur. Çağının tüm ikilemleri ile yüzleşme gayretinde bir yazardır...
DOSYA
Nezihe Meriç'i aramak
Edebiyat eleştirmenlerimiz ve edebiyat tarihimiz Nezihe Meriç'i gerçekten unutmuşlar mıdır? Ya da “hangi” edebiyat tarihinden mi bahsediyoruz? Nezihe Meriç'i arayalım ki bulalım...
